به نقل از «آفتاب»

علائم اتیسم چیست؟

تاریخ انتشار: ۲۰ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۸۶۱۹۷

آفتاب‌‌نیوز :

مهناز رجایی اظهار کرد: یکی از دغدغه‌های والدین دارای کودک اتیسم این است که در زمان سن ورود به دبستان کودک خود، نسبت به انجام سنجش بدو ورود سردرگم هستند و نمی دانند باید از کجا شروع کنند و حتی گاها این سنجش را به تعویق می اندازند. این والدین با توجه به شرایط کودک خود این نگرانی را دارند که آیا برای کودکان طیف اتیسم مدرسه خاصی وجود دارد یا خیر.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: بهتر است که هر کودکی با هر سطح از اختلال، سنجش بدو ورود به دبستان را انجام دهد از این طریق با ارزیابی کودک، برای ورود به مدارس استثنایی یا ویژه کودکان اتیسم راهنمایی خواهند شد. اما اینکه بخواهند، سنجش بدو ورود را به تعویق انداخته یا انجام ندهند درست نیست.

 مسئول فنی مرکز توانجوی اختلالات طیف اوتیسم ادامه داد: این کودکان با توجه به سطح اتیسم به مراکز آموزشی ویژه هدایت می‌شوند اما یکی از مشکلات مربوط به حوزه آموزشی این کودکان این است که در حال حاضر در مورد کودکان مبتلا به اتیسم که در طیف خود در سطح بالا ارزیابی می‌شوند، مرکز آموزشی مناسبی نداریم.

رجایی بیان کرد: برای این دسته از طیف اتیسم آموزش در مدرسه‌های عادی مناسب نیست. از طرفی در سطح مدرسه‌های کم توان ذهنی و اتیسم هم نیستند؛ بنابراین بین اینکه در چه سطح و مدرسه‌ای قادر به تحصیل هستند سردرگم می‌مانند. متاسفانه به رغم پوشش‌های حمایتی فعلی، در استان مدرسه مرزی مناسب سطح این کودکان نداریم. بسیاری از این کودکان تحصیل را رها می‌کنند و یا در مدارس عادی غیرانتفاعی با هزینه بالایی مجبور به ادامه تحصیل می‌شوند. لذا وجود مدارس ویژه برای این سطح از اتیسم در استان ضروری است.

وی با اشاره به مشکلات خانواده‌های دارای کودک اتیسم گفت: از دیگر مشکلات و دغدغه‌های خانواده‌هایی که کودک اتیسم دارند، این است که بعد از سن ۱۴ تا ۱۵ سالگی و خروج از مراکز آموزشی روزانه بلاتکلیف بوده و نمی‌دانند از این پس چه کاری باید انجام دهند. متاسفانه بعد از این دوران امکانات کمی برای این کودکان در اختیار داریم.

دغدغه‌های شغلی و حرفه آموزی 

رجایی در ادامه افزود: پس از پایان دوره آموزشی، مراکز حرفه آموزی که مخصوص این افراد باشد، بسیار محدود است و چون افراد اتیسم مشکلات خاص طیف خود را دارند؛ در مراکز حرفه‌ای و آموزشی عادی که افراد عادی و سطح بالا ورود می‌کنند، سخت‌تر پذیرفته می‌شوند.

مهارت بالا در نقاشی و تصویرسازی تا موسیقی 

این کارشناس ارشد روانشناسی کودکان استثنایی گفت: شرایط کسب درآمد و استقلال شغلی از دغدغه‌های والدین برای کودکان اتیسم است. بسیاری از این کودکان دارای توانمندی‌هایی هستند که می‌توان از آنها در عرصه‌های شغلی بهره برد. کودکان طیف خفیف اتیسم در زمینه امور بصری مانند نقاشی و تصویرسازی و برخی از آنها در زمینه موسیقی و حافظه قوی هستند و در اتیسم با سطح متوسط و شدید هم قادر هستند در کارهای روتین و تکراری مثل کار در فروشگاه‌ها، چیدمان، مرتب کردن قفسه‌ها و کارهای زنجیره‌ای فعالیت کنند. بنابراین یکی از راه‌ها این است والدین از سنین پایین علاقه‌مندی و توانمندی کودک خود را پیدا کرده و در همین مسیر او را تقویت و هدایت کنند.

وی ادامه داد: متاسفانه برخی از خانواده‌های دارای فرزند اتیسم در زمان مناسب نسبت به عضویت در بهزیستی اقدام نمی‌کنند و زمانی که فرزندشان بزرگتر شده و پس از آنکه به مشکل برخورد کرده و متوجه می‌شوند که توانایی کافی برای ورود به جامعه و پذیرفتن امور اجتماعی مثل رفتن به سربازی و دانشگاه را ندارد، به دنبال تشکیل پرونده در بهزیستی می‌روند.

وی تاکید کرد: برای تشخیص اتیسم لازم است که والدین در صورت شک و وجود علائم به وجود آن در کودک خود، برای ارزیابی دقیق اقدام کنند تا سطح آن مشخص شده و با توجه به آن کودک آموزش‌های لازم را در سن مناسب دریافت کند و با تشکیل پرونده در بهزیستی و انجمن‌های اتیسم از خدمات رایگان و ضروری در حوزه گفتار درمانی کار درمانی و.. بهره مند شوند.

رجایی ادامه داد: یکی دیگر از دغدغه‌های والدین این کودکان این است که پس از فوت آنها تکلیف فرزندشان چیست و در صورت نداشتن خواهر یا برادر چه کسی باید به آنها رسیدگی کند. در این خصوص والدین باید بدانند که ترجیح بر این است که هر خانواده‌ای برای فرزند اتیسم خود یک قیم قانونی در نظر بگیرد تا بعد از فوت آنها بتواند به امور فرزند آنها رسیدگی کند.

کارشناس ارشد روانشناسی کودکان استثنایی افزود: شروع مسایل بلوغ از دیگر نگرانی‌های والدین با کودک اتیسم است. چون سن بلوغ پایین‌تر آمده، لذا لازم است والدین قبل از فرا رسیدن سن بلوغ کودک خود، با یک پزشک متخصص غدد برای به تعویق انداختن علایم بلوغ مشورت کنند تا کودکان به یک خودآگاهی و خود کنترلی و توانایی مراقبت از خود برسند.

علائم اتیسم چیست؟

وی درباره اتیسم یادآور شد: اتیسم یا اختلال در خود ماندگی یکی از اختلال رشد محسوب می‌شود که بر تمام جنبه‌های رشدی کودک اعم از عاطفی، شناختی، رفتاری و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی، بازی‌های تخیلی و نمادین اثر می‌گذرد. این کودکان با وجود سالم بودن گیرنده‌های حسی و اندام‌های بدن، از نظر حسی و حرکتی با مشکل مواجه هستند.

مسئول فنی مرکز توانجوی اختلالات طیف اتیسم افزود: اغلب علایم آغاز ۱۸ ماهگی و ‌یا قبل از سه سالگی بروز می‌کند. ظاهر این کودکان با همسالان خود تفاوتی ندارند اما از طریق رفتارها و ارتباطات اجتماعی رفتارهای تکراری، انجام حرکات ناهماهنگ، واکنش‌های حسی از دیگر کودکان متمایز می‌شوند. شناسایی این کودکان در سنین پایین بر روند درمان تأثیرگذار است. هر چند که این مشکل تا پایان عمر همراهشان است ولی می‌توان با درمان‌های مختلف شدت این اختلال را کنترل کرد .

رجایی گفت: اختلال طیف اتیسم دارای سه سطح خفیف، متوسط و شدید است. تعدادی از کودکان دارای این اختلال بین ۱۸ تا ۲۴ ماهگی دارای رشد عادی هستند اما بعد از آن، مهارت‌هایی را که کسب کرده‌اند از دست می‌دهند. از شاخص‌ترین علایم اتیسم بازی‌های اجتماعی این کودکان است مثلا بازی قایم باشک یا دالی موشک را انجام نمی‌دهند و یا به طور جداگانه ای با خودشان بازی و به شیوه خاصی بازی می‌کنند.

وی افزود: این کودکان علاقه خاصی به بازی با دیگران نشان نمی‌دهند با روشن شدن جارو برقی و سایر وسایل صدادار گوش خود را می‌گیرند و یا فرار می‌کنند. بد خواب هستند و با دیر به خواب می‌روند و با کوچکترین صدایی از خواب بیدار می‌شوند.

وی ادامه داد: علایم هشدار دهنده‌ای که در سال اول زندگی کودک ممکن است بروز کند این است که به صدای مادر و شنیدن اسم خودشان واکنش نشان نمی‌دهند، ارتباط چشمی ندارند، در سن یک سالگی اشاره و یا قان و قون ندارند، لبخند و سایر علایم اجتماعی را با دیگران به اشتراک نمی‌گذارند. اما در سال دوم علایم هشدار دهنده فقدان کلمه تا سن ۱۶ ماهگی و فقدان بازی‌های وانمودی تا سن ۱۸ ماهگی است.

منبع: خبرگزاری ایسنا

منبع: آفتاب

کلیدواژه: اتیسم کودک اتیسم طیف اتیسم کودک خود

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۸۶۱۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دومینوی آسیب‌

علاقه به استفاده از لوازم‌آرایش توسط کودکان به‌ویژه دختران زیر ۷ سال از جمله نگرانی‌های بسیاری از خانواده‌هاست و مشکل اصلی زمانی پیش می‌آید که والدین نمی‌دانند در مقابل این خواسته و کنجکاوی فرزندشان چه پاسخی بدهند و چطور با او و خواسته‌اش برخورد کنند.

به گزارش ایسنا،روزنامه خراسان در گزارشی با این عنوان به ویدئوهای پربازدید آموزش میکاپ برای دختران زیر ۱۰ سال در شبکه‌های‌اجتماعی و آسیب‌های آن برای کودکان از دیدگاه یک کارشناس‌ارشد مشاوره توان‌بخشی پرداخته و نوشته است: امروزه جوامع بشری تغییرات‌اجتماعی و رشد فرهنگ مصرفی فزاینده‌ای را تجربه می‌کنند که بخشی از آن به زیباسازی چهره و بدن افراد برمی‌گردد. در این حوزه آرایش صورت در بین دختران جوان عمومیت و رواج زیادی یافته است به‌ویژه که سن آرایش پایین‌تر آمده و گاهی شاهد کودکان کم سن‌وسالی هستیم که در مجالس و مهمانی‌ها نه تنها چهره خود را آرایش می‌کنند بلکه آموزش آن را در اختیار کاربران زیادی در فضای‌ مجازی قرار می‌دهند.

علاقه به استفاده از لوازم‌آرایش توسط کودکان به‌ویژه دختران زیر ۷ سال از جمله نگرانی‌های بسیاری از خانواده‌هاست و مشکل اصلی زمانی پیش می‌آید که والدین نمی‌دانند در مقابل این خواسته و کنجکاوی فرزندشان چه پاسخی بدهند و چطور با او و خواسته‌اش برخورد کنند. در ادامه، نکاتی در همین باره مطرح خواهد شد.

اصلی‌ترین علل علاقه دختربچه‌ها به آرایش

ابتدا باید علت علاقه کودک به این امر را جویا شویم. شاید بخش اعظمی از توجه کودکان به لوازم آرایشی ناشی از کنجکاوی آن‌ها برای کشف محیط پیرامون‌شان باشد. همچنین کودکان در انتهای سال‌های ۵ و ۶ سالگی نسبت به تفاوت‌های جنسیتی خود با افراد بالغ حساس‌تر شده و کنجکاوی‌های جنسی آن‌ها در حال شکل‌گیری است. بنابراین در صورت دیدن منظره آرایش کردن اطرافیان خود به این مسئله حساس شده و کنجکاوی و علاقه بیشتری را نشان می‌دهند. شایان ذکر است که این توجه مختص کودکانه دختر نبوده بلکه پسران هم نسبت به این امر کنجکاوی و علاقه نشان می‌دهند اما بسیاری از متخصصان منع کودک را از این امر اشتباه می‌دانند و معتقدند ممانعت در برابر خواسته‌ها و علائق در دوران کودکی منجر به افزایش فزاینده آن در دوره نوجوانی و بزرگ سالی خواهد شد. تقلید از بزرگ ترها، حس کنجکاوی، تشویق کودک به آرایش‌کردن از علل مهم علاقه کودک به آراستن چهره خود است.

اهمیت فراوان اولین واکنش والدین

این که اولین بار چگونه با این علاقه کودک برخورد شود بسیار مهم است، بنابراین اولین برخوردهای والدین نباید ایجاد تنش کند و او را نسبت به این امر کنجکاوتر کند. به جای هیجانی کردن فضا و ایجاد تنش و کشمکش، بدون تندروی‌های بی‌مورد باید از لجبازی‌ها و کنجکاوی‌های کودک بکاهیم و از عوارض آرایش‌کردن کودک پیشگیری کنیم.

پیامدهای تلخ آرایش‌کردن کودکان

از مهم‌ترین پیامدهای آرایش کردن کودکان می‌توان به این موارد اشاره کرد:

۱- آرایش کودک به‌تدریج عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس او را کاهش می‌دهد چراکه پس از مدتی که به آرایش‌کردن عادت کند، نسبت به چهره واقعی خود احساس خوبی نخواهد داشت و بدون آرایش در محیط بیرون حاضر نخواهد شد.

۲- مواد آرایشی به دلیل وجود مواد شیمیایی ممکن است تاثیراتی در بیش فعالی کودکان بگذارد.

۳- آرایش کردن می‌تواند منجربه خود بزرگ‌بینی و غرور کاذب کودک شود.

۴-کودک وقتی را که می‌بایست صرف بازی کند به آرایش کردن می‌پردازد.

۵- ذهن کودک درگیر مقایسه خود با بزرگ سالان می‌شود و از گروه هم سال فاصله می‌گیرد و باعث تنها ماندن وی می‌شود.

۶- موجب تمایل به تغییرات چهره و عمل زیبایی در بزرگ سالی خواهد شد.

۷-آرایش کردن منجر به داشتن الگویی نامناسب در ذهن کودک خواهد بود.

۸- پوست کودکان لطیف و حساس بوده؛ بنابراین لوازم آرایش ممکن است عوارض جانبی زیادی را برای آن‌ها ایجاد کند.

راهکارهای پیشگیری از ترغیب دختربچه‌ها به آرایش‌

۱- تا حد امکان در مقابل کودکان آرایش نکنید و تا سن معینی آن‌ها را به آرایشگاه‌های بزرگسالان نبرید.

۲- لوازم آرایش خود را از دسترس کودکان دور نگه دارید.

۳- کودک را با خود به مراکز خرید لوازم آرایش نبرید چراکه تماشای رنگ‌های متنوع در مراکز فروش جذابیت لوازم‌آرایشی را برای کودک افزایش می‌دهد.

۴- در حضور کودک در مورد چهره‌آرایی و آرایش کردن کمتر صحبت کنید و از تماشای فیلم‌هایی با تصاویری در این مورد خودداری کنید.

۵- در صورت مشاهده استفاده از لوازم آرایش توسط کودک یا درخواست او برای این کار به هیچ عنوان واکنش شدید از خود نشان ندهید، زیرا این کار ممکن است کنجکاوی و لجبازی یا علاقه او را تشدید کند.

۶- با توجه به سن کودک به او بفهمانیم که آرایش کردن مناسب او نبوده و ممکن است به سلامت او آسیب برساند.

۷- به او بگویید که این کار مختص بزرگ‌سالان است و دنیای زیبای کودکی را برای وی جذاب‌تر کنید.

۸- اگر نتوانستید با ملایمت او را منصرف کنید به او اجازه دهید یک بار آن هم در مقادیر کم این کار را انجام دهد ولی حتماً از وسایلی استفاده کند که بی‌خطر بوده و از حداقل مواد شیمیایی تشکیل شده باشد.

۹- از چهره آرایش کرده او ابراز خوشحالی و رضایت نکنید و باعث نشوید که به این نتیجه برسد که من زشتم و مادر و پدر وقتی آرایش دارم بیشتر مرا دوست دارند و من زیباتر به نظر می‌رسم. 

انتهای پیام